Leonora Christina Skov

Vertalingen Leonora Christina Skov

Het glazen huis (368 blz.; Deens) ♪

De reacties:

‘In deze sterk gecomponeerde en goed uitgewerkte psychologische thriller toont Leonora Christina Skov (Denemarken, 1976) haar vertelkunsten. Ze weet tot het laatste moment de spanning erin te houden en brengt haar personages overtuigend tot leven. In het verleden van ieder van hen is iets wat hen bindt, maar wat dit is en waarom dit zulke desastreuze gevolgen heeft, wordt pas laat opgehelderd. Voor liefhebbers van intelligente thrillers. Schatplichtig aan Agatha Christie’s ‘Tien kleine negertjes’.

NBD-redactie

Het glazen huis houdt het midden tussen een roman en een psychologische thriller. Het laat zich niet zomaar in een hokje duwen. De personages zijn degelijk uitgewerkt en komen goed uit de verf. In Het glazen huis neemt de beklemmende sfeer het naadloos over van de gebeurtenissen. Dit boek lees je niet om te achterhalen wie de dader is, in feite zelfs niet voor hoe de verhaallijn in elkaar zit, wel voor het waarom en de complexiteit van de mogelijke leugens. De auteur geeft niet om sympathieke personages en belicht verschillende perspectieven zonder een duidelijke positie in te nemen. Op het einde vraag je je alleen maar af welke waarheid de juiste is en in hoeverre die rust op de subjectiviteit van de perceptie.’

Chicklit.nl, vier sterren

‘Langzaam lopen de spanningen tussen de deelnemers op en ontstaat er onrust en ergernissen. De spanning wordt ook voor de lezer opgebouwd en steeds weer is de vraag “wat is hier aan de hand?” De karakters van de hoofdpersonen worden mooi beschreven, heel langzaam wordt duidelijk hoe het in elkaar zit. En pas aan het eind wordt duidelijk wie er achter zit en waarom.’

Hebban.nl

De vertaler:

‘Zeven mensen op een eiland, afgesloten van de buitenwereld, stormpje erbij… een recept voor een ramp. Het klinkt wellicht niet erg origineel, Agatha Christie heeft het concept ook al eens gebruikt, maar de manier waarop Leonora Christina met haar personages en dus met de lezer speelt is een plezier om te lezen. Zelfs als het verhaal onplezierige wendingen neemt. Wat me vooral bekoorde was het feit dat Leonora Christina er geen enkel probleem mee heeft om de nare trekjes van de personages voor het voetlicht te brengen. Als lezer wil ik altijd graag ‘voor’ bepaalde personages zijn en ‘tegen’ andere. Het verdelen in kampen is vertrouwd en misschien ook een beetje gemakkelijk. Daar hoef je in dit boek niet bang voor te zijn, want alle personages zijn eigenlijk vervelend. En dus heel menselijk. Sinds ik dit boek heb gelezen, heb ik meer oog (en sympathie?) voor nare personages in andere boeken. Dat maakt het lezen wellicht wat enerverender, maar ook leuker!’