De reacties:
‘Zijn debuut is met recht een sensatie te noemen.’
De Volkskrant
‘Yahya Hassans poëzie komt aan als een mokerslag’
Trouw
‘Onvoorstelbaar, een explosie van poëzie. Hyperintelligent. Dit is een groot schrijver’
Remco Campert in het VPRO-radioprogramma ‘Nooit meer Slapen’
‘De gedichten zijn stuk voor stuk laconiek. Hassan weet een bres te slaan in je hart en ziel en die te vullen met zijn harde en inventieve taal.’
Tzum.info
De reacties:
‘Even leek het of de poëzie hem zou redden, maar zo ging het niet […] Hassans poëzie is geladen met boosheid, wanhoop en cynisme.’
Trouw
‘Ook in deze nieuwe bundel blijft de dichter zwartgallig en negatief over het leven. Hetgeen onverlet laat dat de auteur een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan prachtige en vernieuwende poëzie. Zijn relatief lange, maar toegankelijke verzen grijpen de lezer aan en tonen achtergronden van een moeilijk bestaan en meerdere trieste ervaringen. De gedichten laten niet los en zullen door de lezer nog lang in de herinnering blijven. Een opvallende bundel, met bijna klassieke, trieste levenservaringen. Zeer aan te bevelen!’
NBD-recensie
‘Nieuw – en ontroerend – in zijn laatste bundel, is de aandacht voor anderen. De enkele gedichten waarin hij op ingehouden toon medegevangenen beschrijft, vomren door hun zeldzame karakter een dramatisch hoogtepunt. Er lijkt een venster open te gaan, in de dichter, in de gedichten, in de lezer, wanneer hij nu eens niet zichzelf maar de ander als het middelpunt neemt.’
NRC, 4 sterren
De vertaler:
‘Ik zal de eerste keer dat ik Yahya Hassan uit zijn dichtbundel voorlas niet gauw vergeten. Hij trad op op BogForum, de grote boekenbeurs in Kopenhagen, november 2013. Toen kon hij zich nog overal vertonen zonder beveiliging. De dichtbundel lag nog maar een paar weken in de winkel, maar uitgever Gyldendal kon de vraag naar het boek niet bijbenen. Overal in het land waren wachtlijsten. Voor een dichtbundel! Yahya Hassan had eerder die dag de Debutantenprijs gewonnen en in het kader daarvan werd hij nu geïnterviewd. In tegenstelling tot latere verplichtingen verliep dit gesprek soepel. Er werd zelfs gelachen. Na het interview las hij het laatste gedicht uit de bundel voor, op monotone toon, ritmisch, als reciteerde hij een religieuze tekst. Zijn manier van voordragen benam me de adem, zijn woorden grepen me bij de keel. Wat een kracht, wat een woede, wat een kwetsbaarheid. Achttien jaar pas en dan zo’n stem. Vanaf dat moment wist ik het zeker: deze dichtbundel moest gewoon vertaald worden. Voor een eerste indruk kan ik je deze video aanraden. https://www.youtube.com/watch?v=N839DlASGkA. Maar Yahya had al snel lijfwachten nodig, omdat niet iedereen gediend was van zijn mening over godsdienst in het algemeen en de Islam in het bijzonder. Zelfs in het buitenland kon hij nergens gaan of staan zonder een paar “mannetjes”. Het maakt een normaal leven bijzonder lastig en het duurde dan ook niet lang voor hij echt diep in de problemen zat en naar de gevangenis moest. Velen hadden hem inmiddels afgeschreven, maar Yahya bleef gedichten schrijven. Tot ieders verrassing verscheen er oktober 2019 een tweede dichtbundel waarin net als in het debuut tegen veel heilige huisjes wordt geschopt. IN HOOFDLETTERS. In deze bundel zitten veel opsommingen, die er als je zo leest erg saai en langdradig lijken. Tot je ze voorleest, dan hoor je het ritme en de cadans en wordt het allemaal poëtischer. Yahya geeft een optreden op BogForum van dat jaar en lijkt ervan te genieten. Maar het lot besliste anders: in april 2020 wordt hij door zijn moeder levenloos aangetroffen. Dood. Nog maar vierentwintig jaar. Het vertalen van de tweede dichtbundel, waarmee ik toen al was begonnen, krijgt een diepere lading en is af en toe best emotioneel.’