De reacties:
‘Wie Tove Ditlevsens Kindertijd openslaat, begint aan een niet te stoppen reis naar de schachten van een donkere kindertijd. Het boek is dun, maar de impact groot, de beelden blijven je lang bij.’
De Gelderlander, vijf sterren
‘Ditlevsen doorgrondt zichzelf met medogenloze blik. Deze memoires zijn meer dan alleen een rechttoe-rechtaan verslag van een leven, ze zijn literair qua opzet en effect.’
Trouw
‘Hoogste tijd om de Deense schrijver Tove Ditlevsen (1917-1976) te leren kennen, nu haar wonderschone Kopenhagen-trilogie in het Nederlands is vertaald.’
Volkskrant
De reacties:
‘Uit Ditlevsens trilogie spreekt een enorme gedrevenheid om het als schrijfster te maken. Ze toont de vele fases van die wording, van de eerste poëziebundel tot de eerste roman en het fulltime schrijverschap. Daarbij verhult de schrijfster haar opportunisme niet: iedereen maakt gebruik van de medemens, zoals haar allereerste literaire mentor Koch haar ooit verzekerde.’
Trouw
‘Poëtisch, rauw en even openhartig als tragisch. Ditlevsen vat als geen ander hoe een puber zich gevangen voelt in het vagevuur tussen kindertijd en volwassenheid. Als u ooit de aandrang voelt om Jack Kerouacs On the Roadte lezen: kies liever Ditlevsen.’
Humo, vier sterren
‘Ik vind het taalgebruik heel mooi, ook in deze vertaling. […] Een aanrader voor iedereen die van literaire parels houdt.’
Hebban.nl
‘Bladzijdenlang ontrafelt de schrijfster huiveringwekkend haar eigen afhankelijkheid van harddrugs, tot ze uiteindelijk nog dertig kilo weegt en op het nippertje gered wordt in een afkickkliniek. Het zijn erg lastige bladzijden om te lezen. ‘
Trouw
‘Ik kende Tove Ditlevsen van haar gedichten, die hebben we tijdens de colleges over Deense literatuur op de universiteit behandeld. Maar verder wist ik weinig van haar, behalve dat haar boeken en gedichten op de leeslijst van het voortgezet onderwijs in Denemarken staan. Dus toen ik de kans kreeg om deze zogenaamde Kopenhagen-trilogie te vertalen, heb ik die met beide handen gegrepen. De drie delen verhalen niet alleen over Toves leven, ze geven ook een heel mooi tijdsbeeld, en al lezend realiseer je je pas hoeveel er sinds het begin van twintigste eeuw is veranderd op maatschappelijk gebied. Wat me vooral opviel was hoe ambivalent Tove was: ze wilde een beroemd schrijfster worden en daar had ze alles voor over, maar aan de andere kant wilde ze ook trouwen en kinderen krijgen. Ze werd beroemd, ze trouwde maar liefst vier keer; ze kreeg ook twee kinderen en adopteerde het dochtertje van haar derde echtgenoot… maar nooit voelde ze zich echt thuis in haar rol als huisvrouw. Ze was geliefd bij het grote publiek, maar voelde zich nooit geaccepteerd door het literaire establishment. Momenteel is haar Kopenhagen-trilogie aan een triomftocht bezit over de hele wereld. Het is bijzonder hoe het verhaal van een meisje dat opgroeit in de jaren tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog zoveel mensen weet te raken, en hoe herkenbaar haar verhaal nog steeds is.’